ՎԱՀՐԱՄ ՍԱՀԱԿՅԱՆ

Ծնվել է 1964թ. սեպտեմբերի 22-ին, Երևանում: Գրող, հաղորդավար Արամայիս Սահակյանի որդին է: 1985թ. ավարտել է Երևանի գեղարվեստաթատերական ինստիտուտի ռեժիսորական ֆակուլտետը: Նույն թվականին դերասան Վարդան Պետրոսյանի հետ համատեղ ստեղծել է «Երիտասարդ ոզնիներ», հետագայում` «Ոզնիներ» թատրոնը, որը առաջին հայկական ոչ պետական երիտասարդական թատրոնն էր Հայաստանում: Մինչև 1992թ. «Ոզնիներ»-ում եղել է դերասան, մանրապատումների և պիեսների հեղինակ։ 1992թ. գրել է «Երևան-Լոս Անջելոս» տեսաֆիլմի սցենարը։ 1992-94թթ անցկացրել է Փարիզում, ուր Վարդան Պետրոսյանի հետ նկարահանել է «Ոզնիներ»-ի առաջին ֆիլմերը։ Հեղինակել է բազմաթիվ հոդվածներ, էսեներ, վեպեր, պիեսներ և տեսաֆիլմեր: 1997թ. եղել է «Ար» հեռուստաընկերության հիմնադիրներից: Հեղինակել է «Ոզնիները եթերում» (Վ.Պետրոսյանի հետ, 1988թ.), «Նույն ինքը` Պեպոն» (1990թ.), «Մեկ անգամ Հայաստանում» (1991թ.), «Խաթաբալադա» (1996թ.), «Ծերունին և սովը» (1999թ.), «Բարև, ես մնում եմ» (2000թ.), «Մեա կուլպա՝ Իմ մեղքը» (2002թ.), «Ինչու է աղմկում քաղաքը» (2003թ.), «Երկու ընկեր, չհաշված կյանքը» (2006թ.), «Ժանգոտ բանալին» (2008թ.) պիեսները, որոնց մեծ մասը բեմադրել է: Հրատարակվել են նրա «Սև աչքեր, ճերմակ սփռոց» (2002թ.), «Թերիները» (էսսեների և հոդվածների շարք, 2005թ.), «Հավերժ կախաղան» (2009թ.), «Ես իմ անկյունից» (բանաստեղծություններ, 2014թ.), «Վարձու ինքնասպաններ» (վեպ, 2014թ.), «Անունդ մուսա» (բանաստեղծություններ, 2015թ.) գրքերը: Նկարահանել է «Մեկ անգամ Երևանում» (1991թ.), «Ամենավերջին տանգոն Փարիզում» (Վարդան Պետրոսյանի հետ, 1993թ.), «Ամեն ձև» (1993թ.), «Օդում, ջրում և ցամաքում» (1995թ.), «Ամենավերջին տանգոն Փարիզում-2» (Վարդան Պետրոսյանի հետ, 1998թ.), «Մեր վերջը» (1998թ.), «Անկախ, զամբախ կատակներ» (2000թ.), «Գցողների աշխարհում» (2002թ.), «Անկախ, զամբախ կատակներ-2» (2003թ.), «Վարդանը և Մարգարիտան» (2005թ.), «Պիրատի մահը» (2006թ.), «Անիմաստ ֆիլմ» (2007թ.) և այլ ֆիլմեր: 2016թ. արժանացել է Հայաստանի մշակույթի վաստակավոր գործչի կոչման: