
Էգազ Նորջուղայեցի
Աշուղ

Տիգրան Փեշտիմալճյան
Բժիշկ, հրապարակախոս

Հարություն Շամշինյան
Գեղանկարիչ

Վահան Տերյան
Բանաստեղծ

Եղիա Գասպարյան
Գեղանկարիչ, դրամատուրգ

Վազգեն Շուշանյան
Արձակագիր

Սիրան Սեզա
Արձակագիր, հրապարակախոս

Զորայր Միրզայան
Բանաստեղծ, արձակագիր, թարգմանիչ

Կարպիս Շամլյան
Դերասան

Անահիտ Թարյան
Բանաստեղծ, լրագրող

Հակոբ Թորգոմյան
Բաս-կիթառահար
ԼԵՎՈՆ ՄՍԵՐՅԱՆ

21 ապրիլ, 1867 - 3 հունվար, 1933
Ծնվել է Մոսկվայում։ Եղել է հրապարակախոս, լրագրող Զարմայր Մսերյանի որդին։ Ավարտել է Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանը, 1890թ.՝ Մոսկվայի համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետը։ Մինչև 1893թ. համեմատական լեզվաբանություն և իրանական լեզուներ է դասավանդել Լազարյան ճեմարանում, իսկ 1893-1905թթ և 1915թ-ից՝ հին պարսկերեն, սանսկրիտ և հին հունարեն՝ Մոսկվայի համալսարանում։ 1905-15թթ եղել է Վարշավայի համալսարանի համեմատական քերականության ամբիոնի վարիչը, վարել լեզվաբանության և Հին Արևելքի պատմության դասընթացները։ Հայագիտական և բարբառագիտական զեկուցումներով հանդես է եկել Փարիզի (1897թ.), Հռոմի (1898թ.), Համբուրգի, Աթենքի և արևելագիտական այլ կոնգրեսներում։ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո ակտիվորեն մասնակցել է խորհրդային գիտական-հասարակական կյանքին։ Եղել է Մոսկվայի Ա.Պուշկինի անվան գեղեցիկ արվեստների թանգարանի հիմնադիրներից (գիտական քարտուղար)։ Զբաղվել է հայերենի այբուբենի, Մովսես Խորենացու, Վանի արձանագրությունների և հայերենում դրանց բառային ու ածանցային տարրերի, հնդեվրոպական լեզուների համեմատական հնչյունաբանության, բայական թեքման, եգիպտա-արամեական պապիրուսների և հին պարսկերենի, գոթերենի համեմատական քերականության հարցերով։ «Հայ բարբառագիտության ուսումնասիրություններ» (ռուսերեն, հ.1-2, 1897-1901թթ) աշխատության մեջ քննության հիմքում դրել է բարբառների համեմատական հնչյունաբանությունը, այս տեսանկյունով էլ ուսումնասիրել է Մշո բարբառի հնչյունները, ձևաբանությունը, բառագիտությունն ու շարահյուսությունը։ Եղել է Մոսկվայի հնագիտական ընկերության անդամ։ 1901թ. ստացել է բանասիրական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան (1905թ-ից՝ պրոֆեսոր)։ Մահացել է Մոսկվայում: