Մատթեոս Մամուրյան
Գրող, թարգմանիչ, բանասեր, պատմաբան
Լյուբով Լազարևա
Օպերային երգչուհի
Լևոն Հայկազունի
Կրկեսի արտիստ
Վազգեն Մուրադյան
Կոմպոզիտոր
Վլադիմիր Գրիգորյան
Գեղանկարիչ
Կառլոս Աբովյան
Գեղանկարիչ
Վյաչեսլավ Ամիրխանյան
Կինոռեժիսոր, դերասան
Նադեժդա Սարգսյան
Երգչուհի
Անդրանիկ Խեչումյան
Թարգմանիչ, բեմադրիչ
Կարեն Գևորգյան
Պարող, պարուսույց
Միխայիլ Սիմոնյան
Ջութակահար
Դավիթ Թադևոսյան
Դերասան
Ռեբեկա Դեմիրճյան
Օպերային երգչուհի
ՌԻՇԱՐ ԺԵՐԱՆՅԱՆ
Գեղանկարիչ
17 հուլիս, 1921 - 10 հոկտեմբեր, 2019
Խաչատուր Ժերանյան
Ծնվել է Արևմտյան Հայաստանի Սեբաստիա քաղաքում: 1921թ. տեղափոխվել է Ֆրանսիա: Կրթություն է ստացել Մարսելի գեղարվեստի դպրոցում, Փարիզի Ժյուլիեն և Գրան Շոմիեր ակադեմիաներում: Նկարչի կտավների թեմատիկ, ժանրային, ոճական ընդգրկումը չափազանց լայն ու բազմազան է: Խիստ ընդհանրական կերպով միայն կարելի է ուրվագծել նկարչի նախապատվությունները` իրապաշտական, սեզանական-կուբիստական պատկերային մտածողությունից մինչև սյուրռեալիզմը: Նրա ինչպես գեղանկարչական, այնպես էլ գրաֆիկական ստեղծագործություններն արտահայտչական առումով վերին աստիճանի հագեցած են: Արվեստագետն ասես թափանցում է առարկաների, միջավայրի, զգացողությունների խորքը, մակերեսի միջով թափանցում էության մեջ: Աշխատանքներից են` «Ինքնադիմանկար» (1953թ.), «Անիի ավերակները» (1965թ.), «Ընկերները» (1967թ.), «Քրիստոսի մուտքը Անի» (1973թ.), «Լենինականի երկրաշարժը» (1988թ.), «Մարմարաշենի վանքը» (1992թ.), «Նորավանք» (1995թ.), «Հաղպատի վանքը» (2001թ.), «Տաթևի վանքը» (2002թ.), «Տրոյական ձի» (2002թ.), «Աղթամար» (2003թ.), բնապատկերներից են` «Փարիզի Նոտր-Դամը ձմռանը» (1956թ.), «Օնֆլյորի նավահանգիստը» (1958թ.), «Աշնանային բնապատկեր» (1958թ.), «Փարիզի կամուրջները» (1963թ.), «Նոտր-Դամի կամուրջները» (1963թ.), «Տաթևի վանքը» (1967թ.), «Անիի ավերակները» (1968թ.), «Նորմանդական բնապատկեր» (1982թ.), նատյուրմորտներից են` «Արևելյան ծաղկեփունջ» (1966թ.), «Իսպանական նատյուրմորտ» (1972թ.) և այլն: Անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել աշխարհի տարբեր քաղաքներում` Փարիզ, Մարսել, Բեյրութ, Թեհրան, Ժնև, Մյունխեն, Նյու Յորք, Վաշինգտոն, Դալլաս, Երևան, Գյումրի և այլն: Արժանացել է մի շարք մրցանակների, այդ թվում` Բնանկարի Հոնֆլյորի մրցանակի (1952թ.), Դովիլ քաղաքի Մեծ մրցանակի (1952թ.), Փարիզ քաղաքի արծաթե մրցանակի (1955թ.), Փարիզի Արվեստի և գրականության մրցանակի (1955թ.), Շատո դը Սկո (1956թ.), Պալե Ռոյալ (1957թ.), Բրյուսելի «Արվեստները Եվրոպայում» ցուցահանդեսի մրցանակի (1964թ.), Գծանկարի` Եվրոպայի 1-ին մրցանակի (Մոնակո, 1966թ.), Հայաստանի նկարիչների միության Մարտիրոս Սարյանի անվան մրցանակին (1987թ.) և այլն: 2011թ. արժանացել է ՀՀ «Մովսես Խորենացի» մեդալի: Մահացել է Փարիզում:
