Եղիա Տեմիրճիպաշյան
Արձակագիր, բանաստեղծ, փիլիսոփա
Արշակ Ագապյան
Արձակագիր
Դորի Ամիրբեկյան
Դերասան
Լևոն Մինասյան
Գեղանկարիչ
Գևորգ Մնացականյան
Գեղանկարիչ
Էդուարդ Արևշատյան
Ճարտարապետ
Մուրադ Մարգարյան
Արձակագիր
Հենրիկ Վարդանյան
Պարող
Հրաչյա Մելիքյան
Կոմպոզիտոր
Ռուբեն Սասունցի
Երգիչ
Վահագ Ռաշ
Երգիչ
Արմեն Սարգսյան
Դերասան
ՌԻՇԱՐ ԺԵՐԱՆՅԱՆ
Գեղանկարիչ
17 հուլիս, 1921 - 10 հոկտեմբեր, 2019
Խաչատուր Ժերանյան
Ծնվել է Արևմտյան Հայաստանի Սեբաստիա քաղաքում: 1921թ. տեղափոխվել է Ֆրանսիա: Կրթություն է ստացել Մարսելի գեղարվեստի դպրոցում, Փարիզի Ժյուլիեն և Գրան Շոմիեր ակադեմիաներում: Նկարչի կտավների թեմատիկ, ժանրային, ոճական ընդգրկումը չափազանց լայն ու բազմազան է: Խիստ ընդհանրական կերպով միայն կարելի է ուրվագծել նկարչի նախապատվությունները` իրապաշտական, սեզանական-կուբիստական պատկերային մտածողությունից մինչև սյուրռեալիզմը: Նրա ինչպես գեղանկարչական, այնպես էլ գրաֆիկական ստեղծագործություններն արտահայտչական առումով վերին աստիճանի հագեցած են: Արվեստագետն ասես թափանցում է առարկաների, միջավայրի, զգացողությունների խորքը, մակերեսի միջով թափանցում էության մեջ: Աշխատանքներից են` «Ինքնադիմանկար» (1953թ.), «Անիի ավերակները» (1965թ.), «Ընկերները» (1967թ.), «Քրիստոսի մուտքը Անի» (1973թ.), «Լենինականի երկրաշարժը» (1988թ.), «Մարմարաշենի վանքը» (1992թ.), «Նորավանք» (1995թ.), «Հաղպատի վանքը» (2001թ.), «Տաթևի վանքը» (2002թ.), «Տրոյական ձի» (2002թ.), «Աղթամար» (2003թ.), բնապատկերներից են` «Փարիզի Նոտր-Դամը ձմռանը» (1956թ.), «Օնֆլյորի նավահանգիստը» (1958թ.), «Աշնանային բնապատկեր» (1958թ.), «Փարիզի կամուրջները» (1963թ.), «Նոտր-Դամի կամուրջները» (1963թ.), «Տաթևի վանքը» (1967թ.), «Անիի ավերակները» (1968թ.), «Նորմանդական բնապատկեր» (1982թ.), նատյուրմորտներից են` «Արևելյան ծաղկեփունջ» (1966թ.), «Իսպանական նատյուրմորտ» (1972թ.) և այլն: Անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել աշխարհի տարբեր քաղաքներում` Փարիզ, Մարսել, Բեյրութ, Թեհրան, Ժնև, Մյունխեն, Նյու Յորք, Վաշինգտոն, Դալլաս, Երևան, Գյումրի և այլն: Արժանացել է մի շարք մրցանակների, այդ թվում` Բնանկարի Հոնֆլյորի մրցանակի (1952թ.), Դովիլ քաղաքի Մեծ մրցանակի (1952թ.), Փարիզ քաղաքի արծաթե մրցանակի (1955թ.), Փարիզի Արվեստի և գրականության մրցանակի (1955թ.), Շատո դը Սկո (1956թ.), Պալե Ռոյալ (1957թ.), Բրյուսելի «Արվեստները Եվրոպայում» ցուցահանդեսի մրցանակի (1964թ.), Գծանկարի` Եվրոպայի 1-ին մրցանակի (Մոնակո, 1966թ.), Հայաստանի նկարիչների միության Մարտիրոս Սարյանի անվան մրցանակին (1987թ.) և այլն: 2011թ. արժանացել է ՀՀ «Մովսես Խորենացի» մեդալի: Մահացել է Փարիզում:
