
Պերճ Պռոշյան
Արձակագիր

Ալեքսանդր Արաքսմանյան
Արձակագիր, դրամատուրգ, թատերագետ

Լևոն Մանասերյան
Գեղանկարիչ

Հենրիկ Առաքելյան
Ճարտարապետ

Ալեքսանդր Գևորգյան
Գեղանկարիչ

Կարլեն Դալլաքյան
Գրականագետ, բանասեր

Ժասմեն Մսրյան
Դերասանուհի

Հենրիկ Հովհաննիսյան
Թատերագետ, հաղորդավար

Նվարդ Վարդանյան
Թարգմանիչ

Տաթևիկ Հովհաննիսյան
Երգչուհի

Արփինե Բեկջանյան
Երգչուհի

Արա Մարտիրոսյան
Երգիչ

Սևակ Ավագյան
Պարող
ԱՌԱՔԵԼ ԴԱՎՐԻԺԵՑԻ

30 դեկտեմբեր, 1590 - 1 նոյեմբեր, 1670
Ծնվել է Թավրիզում: Իր ծննդավայրի անունով կոչվել է Դավրիժեցի (Թավրիզեցի): Ուսանել է Սբ. Էջմիածնի հոգևոր վարժարանում, աշակերտել կաթողիկոս Փիլիպոս Ա Աղբակեցուն (1632-55թթ): Ձեռնադրվել է վարդապետ, զբաղվել ուսուցչությամբ, եղել է Էջմիածնի միաբանության անդամ, ապա` Հովհաննավանքի առաջնորդ: Որպես Էջմիածնի նվիրակ` այցելել է Պարսկաստան, Թուրքիա, Սիրիա, Պաղեստին, Հունաստան, Արևմտյան Հայաստանի տարբեր գավառներ և Մայր աթոռի համար կատարել հանգանակություն: Փիլիպոս Ա-ի հանձնարարությամբ 1651-62թթ գրել է «Պատմություն» (կոչվում է նաև «Գիրք պատմությանց», «Պատմագիրք») աշխատությունը, որտեղ ներկայացրել է Հայաստանի քաղաքական ու տնտեսական դրությունը, թուրք-պարսկական պատերազմների պատմությունը, ջալալիների շարժումը և Շահ Աբբաս 1-ինի կազմակերպած հայերի բռնագաղթը (1604թ.): «Պատմությունը» եզակի տեղեկություններ է հաղորդում նաև Լվովի հայերի կյանքի, ինքնավարության, դատավարության, կենցաղի, Նոր Ջուղայի հիմնադրման ու ծաղկման, արհեստների, առևտրի զարգացման վերաբերյալ: Հատկապես արժեքավոր են աշխատության այն գլուխները, որոնք վերաբերում են լեհահայ գաղութի կյանքին, մասնավորապես լեհահայերի բռնի կաթոլիկացմանը, Նիկոլ եպիսկոպոս Թորոսովիչի ազգադավ գործունեությանը և այլ հարցերի: Երկը բացառիկ կարևորության աղբյուր է Այսրկովկասի, Թուրքիայի և Պարսկաստանի 18-րդ դարի 1-ին կեսի պատմության մասին, ունի համառոտ ժամանակագրություն (613թ-ից մինչ 18-րդ դարի կես): Զետեղված է նաև թուրք և պարսիկ տիրակալների իշխանության, Սսի և Էջմիածնի կաթողիկոսների գահակալության ժամանակագրությունը: Եղել է այն եզակի պատմիչներից, ովքեր, որպես պատմության հավաստի աղբյուր, օգտագործել են մեր ձեռագրերի հիշատակարանները: «Պատմությունն» առաջին անգամ լույս է տեսել հեղինակի կենդանության օրոք (1669թ. Ամստերդամ, Ոսկան Երևանցու խմբագրությամբ), այնուհետև հրատարակվել է ևս 3 անգամ (քննական հրատարակությունը` 1990թ.): Գիրքը թարգմանվել է ֆրանսերեն (1874թ.), ռուսերեն (1973թ.), լեհերեն (1981թ.), հատվածաբար` վրացերեն (1974թ.): Պատմագիրը հեղինակ է նաև կրոնական բովանդակությամբ 2 տաղի: Մահացել է Վաղարշապատում (այժմ` Էջմիածին), թաղված է տեղի Սբ. Գայանե վանքի գերեզմանոցում: