ՎԱՐԴԱՆ ԲՈՒՆԻ

15 փետրվար, 1888 - 5 հունիս, 1960

Վարդան Բունիաթյան

Ծնվել է Վաղարշապատում (այժմ` Էջմիածին): Սովորել է տեղի Գևորգյան ճեմարանում, երգել Կոմիտասի երգչախմբում: Հավաքել և մշակել է ժողովրդական երգեր ու պարեղանակներ: Գրել է երգեր, գործիքային պիեսներ, խմբերգեր, որոնցից հայտնի է «Սասունցի Դավիթ» էպիկական երգաշարը (ժողովրդական գործիքների նվագախմբի նվագակցությամբ): 1908թ-ից կազմակերպել և ղեկավարել է երգչախմբեր, վոկալ-գործիքային անսամբլներ, համերգներով հանդես եկել Հայաստանում, Ռուսաստանի հայաշատ կենտրոններում: Ժողովրդական գործիքների նվագախմբի հնչունածավալն ընդարձակելու և սիմֆոնիկ նվագախմբին մոտեցնելու նպատակով ստեղծել է սազի, թառի, քամանչայի, քամանի, թութակի, բլուլի, դուդուկի և զուռնայի ռեգիստրային տարատեսակներ, որոնք արժանացել են Ալեքսանդր Սպենդիարյանի դրվատանքին: 1925-36թթ Երևանում գործել է նրա Արևելյան վերակառուցված սիմֆոնիկ նվագախումբը: Նրա երաժշտական գործիքները օգտագործվել են Դաղստանում և Տաջիկստանում, նմուշները պահվում են Լենինգրադում (թատրոնի, երաժշտության և կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտի թանգարան): 1952թ. արժանացել է Հայաստանի արվեստի վաստակավոր գործչի կոչման: Մահացել է Երևանում: