ՀՐԱՉ ԶԱՐԴԱՐՅԱՆ

15 հունվար, 1892 - 30 նոյեմբեր, 1986

Ծնվել է Արևմտյան Հայաստանի Խարբերդ քաղաքում: Եղել է գրող, թարգմանիչ Ռուբեն Զարդարյանի որդին: Սովորել է Կարինի Սանասարյան, Պոլսի Էսայան, ապա` Կեդրոնական վարժարաններում, Անդրկովկաս տարագրվելուց հետո` Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցում, ապա` Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում և Երևանի թեմական դպրոցում: Ավարտելուց հետո տեղափոխվել է Փարիզ, որտեղ սովորել է նաև Սորբոնի համալսարանում: Գրական ասպարեզ է մտել 1920-ական թվականների վերջերից, աշխատակցելով ֆրանսահայ, նաև ամերիկահայ մի շարք պարբերականների, գերազանցապես պատմվածքներով: Փարիզում տպագրել է երկու վեպ` «Մեր կյանքը» (1934թ.) և «Որբացող մարդիկ» (1954թ.), ինչպես նաև «Ժամանակ և խորհուրդք յուր» (1955թ.) գիրքը, որը հեղինակի խորհրդածություններն են բարոյական, գրական և այլ խորհրդածությունների մասին: Վեպերում և պատմվածքներում պատկերել է ֆրանսահայերի կյանքը: Մահացել է Փարիզում:

ԲԱԺԻՆՆԵՐ

• ԱՐԱԿԱՆ
• ԻԳԱԿԱՆ
• ՄԱՆԿԱԿԱՆ

ՄԱՍՆԱԿՑԻՐ ՔԱՍԹԻՆԳԻ