ԱՌԱՆՁԱՐ

8 սեպտեմբեր, 1877 - 13 սեպտեմբեր, 1913

Միսաք Գույումճյան

Ծնվել է Թուրքիայի Թալաս քաղաքում: Վեց տարի Կարինի (այժմ` Էրզրում) Սանասարյան վարժարանում սովորելուց հետո վերադարձել է ծնողների կալվածքը` Բաղդադի մոտ գտնվող Ֆելուճե գյուղաքաղաք։ 3-4 տարի այստեղ սովորելուց հետո տեղափոխվել է Եվրոպա, ուսանել Մյունխենի և Ցյուրիխի համալսարաններում։ 1907թ. ավարտել է Ցյուրիխի համալսարանը, մեկնել Եգիպտոս և Ալեքսանդրիայի հայկական դպրոցում մոտ մեկ տարի աշխատել որպես ուսուցիչ։ 1908թ-ից մինչև կյանքի վերջը Ադանայի ազգային վարժարանում եղել է ուսուցիչ և տեսուչ։ Գրել է ուսանողական տարիներից։ Առաջին ակնարկ-թղթակցությունը տպագրել է 1899թ. Կահիրեի «Արշալույս» լրագրում։ 1901թ-ից աշխատակցել Է Թիֆլիսի «Մուրճ» ամսագրին, ուր և տպագրել է իր բոլոր նորավեպերը։ 1905թ. Թիֆլիսում, առանձին գրքով հրատարակվել է գրողի «Վշտի ծիծաղ» վերնագրով պատմվածքների ժողովածուն: Նրա գործերի մի մասը «Վշտի ծիծաղ» խորագրով Երևանում առաջին անգամ լույս Է տեսել 1961թ.։ 1982թ. «Հայ դասականների գրադարան» մատենաշարով մեկ հատորում լույս են տեսել Թլկատինցու, Լևոն Բաշալյանի և Առանձարի գործերից։ Հիշյալ գրքում Առանձարի գործերից զետեղված են «Մորուքի սանտրը», «Բուրդի վաճառականություն», «Կախաղանեն ... ամուսնություն», «Երկու պատկեր», «Վշտի ծիծաղ», «Նորավեպին նորավեպը», «Հոսհոսն ու ինտելեգենտը», «Հոգուս համար», «Տասը տարի ետքը» պատմվածքները: Մահացել է Արևմտյան Հայաստանի Ադանա քաղաքում։