ԱԼՄԱՍՏ ԶԱՔԱՐՅԱՆ

22 հունվար, 1923 - 28 հուլիս, 2013

Ծնվել է Նախիջևանի Գողթն-Գողթան գավառի Փառակա գյուղում: Նախնական կրթությունն ստացել է հայրենի գյուղի յոթնամյա դպրոցում: 1937թ-ից ուսումը շարունակել է Երևանի մանակավարժական ուսումնարանում: Այսպես կոչված՝ սպիտակ ֆինների դեմ մղված պատերազմի օրերին՝ 1939թ., մոբիլիզացվել և որպես ուսուցիչ աշխատել է Բասարգեչարի (հետագայում՝ Վարդենիս) շրջանի Կարմիր Վանք գյուղում։ 1940-44թթ սովորել է Երևանի Խ.Աբովյանի անվան պետական մանկավարժական ինստիտուտի հայոց լեզվի և գրականության ֆակուլտետում: 1945թ-ից մինչ կյանքի վերջ աշխատել է ՀՀ ԳԱԱ Մ.Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտում` որպես լաբորանտ: 1951թ. «Սուրեն Սպանդարյանը և գրականության հարցերը» թեմայով պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան: 1976թ. «20-րդ դարի սկզբի հայոց բանաստեղծությունը» թեմայով պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսություն և ստացել բանասիրական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան: Հրատարակել է հարյուրավոր հոդվածներ, հրապարակումներ, գրախոսություններ, գրքեր` նվիրված 20-րդ դարասկզբի հայ գեղարվեստական գրականության զարգացման ընթացքին, Դերենիկ Դեմիրճյանի, Ակսել Բակունցի, Եղիշե Չարենցի, նորագույն շրջանի հայ բանաստեղծների ու արձակագիրների ժառանգության քննությանը: Հրատարակված գրքերից են` «Ավանդների ուժը» (1981թ.), «Գրական արձագանքներ և հուշեր» (1989թ.), «Եղիշե Չարենց. կյանքը, գործը, ժամանակը» (1997թ., 2003-08թթ): 1973թ-ից եղել է Հայաստանի գրողների միության անդամ: Կյանքի վերջին տարիներին աշխատել է Ավետիք Իսահակյանի երկերի լիակատար (ակադեմիական) հրատարակու­թյունը իրականացնող գիտական խմբում: Մահացել է Երևանում:

ԲԱԺԻՆՆԵՐ

• ԱՐԱԿԱՆ
• ԻԳԱԿԱՆ
• ՄԱՆԿԱԿԱՆ

ՄԱՍՆԱԿՑԻՐ ՔԱՍԹԻՆԳԻ