ՀՐԱՉ ԲԱՐԹԻԿՅԱՆ

7 հուլիս, 1927 - 17 օգոստոս, 2011

Ծնվել է Աթենքում: Ավարտել է տեղի գիմնազիան: 1946թ. տեղափոխվել է Երևան: Ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը, ապա` ՀՀ ԳԱ պատմության ինստիտուտի ասպիրանտուրան` Հովսեփ Օրբելու ղեկավարությամբ: 1958թ. դարձել է պատմական գիտությունների թեկնածու, 1972թ.` դոկտոր: Շուրջ 150 գիտական հոդվածներից զատ, լույս է ընծայել 17 գիրք։ «Օտար աղբյուրները Հայաստանի և հայերի մասին, Բյուզանդական աղբյուրներ» մատենաշարով հրատարակել է բյուզանդական մի շարք հեղինակների աշխատությունների հայերեն թարգմանությունները` ուսումնասիրությամբ ու ծանոթագրություններով (Պրոկոպիոս Կեսարցի, Կոնստադին Ծիրանածին, Հովհաննես Սկիլիցես, Թեոփանես Խոստովանող, Թեոփանեսի Շարունակող, Պարթենիոս Աթանեցի)։ Գիտությունների ակադեմիայի «Գրական հուշարձաններ» մատենաշարով հայերեն հրատարակել է «Դիոգանես Ակրիտաս» էպոսը, Մատթեոս Ուռհայեցու «Ժամանակագրության» աշխարհաբար թարգմանությունը, Պրոկոպիոս Կեսարացու «Գաղտնի պատմությունը», «Հունական արխիվային փաստաթղթեր հայ-հունական հարաբերությունների մասին Առաջին Հանրապետության շրջանում (1918-20թթ)» աշխատությունը։ Եղել է ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս, 1980թ-ից` ՀՀ ԳԱԱ պատմության ինստիտուտի տնօրենը։ Եղել է նաև Աթենքի ակադեմիայի և Հռոմի «Տիբերինա» արվեստի, գրականության և գիտության ակադեմիայի ակադեմիկոս։ 1986թ. դարձել է «Պատվո մեդալի» դափնեկիր, 1980թ. արժանացել է ՀՀ «Մեսրոպ Մաշտոց» շքանշանի, 1981թ.` Սալոնիկի համալսարանի «Արիստոտել» մեդալի, 2002թ. և 2005թ.` ՀՀ նախագահի մրցանակին: Մահացել է Երևանում:

ԲԱԺԻՆՆԵՐ

• ԱՐԱԿԱՆ
• ԻԳԱԿԱՆ
• ՄԱՆԿԱԿԱՆ

ՄԱՍՆԱԿՑԻՐ ՔԱՍԹԻՆԳԻ