ՌՈՒԲԵՆ ՂԱԶԱՐՅԱՆ

27 հուլիս, 1940 - 10 նոյեմբեր, 2011

Ծնվել է Երևանում: Եղել է լեզվաբան Սերոբ Ղազարյանի որդին: 1962թ. ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը, 1966թ.՝ ասպիրանտուրան: 1966թ-ից աշխատել է ԵՊՀ-ում, 1995թ-ից եղել է հայոց լեզվի պատմության ամբիոնի վարիչը: 1993թ. ստացել է բանասիրական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան (1996թ-ից՝ պրոֆեսոր): Աշխատությունները նվիրված են գրաբարին, միջին հայերենին, բառարանագրությանը: Համահեղինակ է «Գրաբարի ձեռնարկի» (1986թ.) և «Հայոց լեզվի պատմության գործն, դասընթացի» (1989թ.), բուսանունների հայերեն-լատիներեն-ռուսերեն-անգլերեն-ֆրանսերեն (2002թ.), կենդանիների անունների հայերեն-ռուսերեն- լատիներեն կարգաբանական (6 պրակ, 1992-2001թթ), միջին հայերենի (հ.1-2, 1987-92թթ, համահեղինակ), գրաբարի (հ.1-2, 2000թ.) և թուրքերեն-հայերեն (2003թ.) բառարանների: Եղել է ՀՀ ԳԱԱ Հ.Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտի աստիճանաշնորհող մասնագիտական խորհրդի անդամ: Մահացել է Երևանում: