ԲՈԳԴԱՆ ՎԵՐԴՅԱՆ

20 սեպտեմբեր, 1919 - 1 դեկտեմբեր, 1992

Ծնվել է Ադրբեջանի Թարթառի շրջանի (այժմ՝ Միր Բաշիրի) Բեգում Աարով գյուղում։ 1941թ. ավարտել է Երևանի Խ.Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտի բանասիրական ֆակուլտետը, որտեղ և դասախոսել է 1948թ-ից: Մասնակցել է Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմին: 1964թ. և 1978թ. եղել է ֆակուլտետի դեկանը, 1965-69թթ` ինստիտուտի պրոռեկտորը (1973թ-ից` պրոֆեսոր)։ Գրել է պատերազմական թեմայով «Քեզ համար, Լենինգրադ» (1951թ.) և ետպատերազմյան տարիների աշխատավոր մարդու ներաշխարհն արտացոլող «Ինչպես է գալիս երջանկությունը» (1957թ.) վեպերը։ Մարդու անձնական և հասարակական հետաքրքրությունների փոխհարաբերության մասին է նրա «Լեռների որդին» (1962թ.) վեպը։ Լայն ընդունելություն է գտել «Ծաղիկներս մնացին հեռվում» (1969թ.) վեպը, որն արտացոլում է հայ ժողովրդի ազատագրական պայքարը 1915-20թթ։ Իր եղերգության առաջին («Այրվող ալիքներ», 1977թ.) և երկրորդ («Երկխոսություն», 1980թ.) գրքերում պատկերել է հայ ժողովրդի ազգային վերածնունդն ու սփյուռքահայերի («Այրվող ալիքների») ձգտումը դեպի Սովետական Հայաստան։ Ուսանողության կյանքը, նոր մարդու ձեավորման պրոցեսն է արտացոլված նրա «Երրորդ կուրսը» (1975թ.) վիպակում։ Հեղինակել է նաև «Բարդ ստորադասական նախադասության շարահյուսություն» (1970թ.) մենագրությունը և լեզվաբանական այլ աշխատություններ։ Մահացել է Երևանում։