ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԿԱՐԱՅԱՆ

5 հոկտեմբեր, 1915 - 12 օգոստոս, 1985

Հովհաննես Կարապետյան

Ծնվել է Թիֆլիսում: Միջնակարգ կրթությունն ստացել է Թբիլիսիում: 1930թ-ից աշխատակցել է «Կարմիր ծիլեր» հանդեսին։ Վրացերենից հայերեն է թարգմանել Շոթա Ռուսթավելու «Ընձենավոր»-ը, ինչպես նաև Իլյա Ճավճավաձեի, Վաժա Փշավելայի, Նիկոլոզ Բարաթաշվիլու ստեղծագործություններից։ 1948թ-ից եղել է Վրաստանի գրողների միության անդամ: Նրա թարգմանությամբ Զուրաբ Անտոնովի «Արևի խավարումը Վրաստանում» պիեսը բեմադրվել է Թբիլիսիի Պ.Ադամյանի անվան հայկական դրամատիկական թատրոնում։ 1942-47թթ աշխատել է որպես ուսուցիչ, 1944-85թթ` «Սովետական Վրաստան» թերթի խմբագրությունում։ Ստեղծագործել է հայերեն և վրացերեն։ 1970թ. Թբիլիսիում վրացերեն լույս է տեսել նրա «Իմ վրացերենը» բանաստեղծությունների ժողովածուն, որը գրել է վրացերեն։ Բացի այդ նրա հայերեն գրած գործերը թարգմանվել են վրացերեն, ռուսերեն, աբխազերեն, օսերեն։ Հրատարակվել են նրա «Հայրենական» (բանաստեղծություններ, 1948թ.), «Սլացում» (բանաստեղծություններ, 1956թ.), «Ձայն վրաց հողից» (բանաստեղծություններ, 1963թ.), «Պոեմներ» (1973թ.), «Բյուրեղյա ալիքներ» (բանաստեղծություններ, 1977թ.), «Երգող շատրվան» (1980թ.), «Սիրուց մինչև սեր» (1984թ.) գրքերը: 1985թ. արժանացել է Վրաստանի գրողների միության Իվանե Մաչաբելու անվան պետական մրցանակի` «Ընձենավոր»-ի հայերեն թարգմանության համար: Մահացել է Թբիլիսիում: