ԱՐԱՐԱՏ ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ

5 փետրվար, 1913 - 8 նոյեմբեր, 1987

Ծնվել է Բաքվում։ 1930թ. ավարտել է տեղի թիվ 44 հայկական միջնակարգ դպրոցը։ 1931-40թթ խաղացել է Բաքվի հայկական պետական թատրոնում։ Խաղացել է նաև Աշտարակի, Երևանի պատանի հանդիսատեսի, Էջմիածնի, Երևանի Գ.Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական, Հ.Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի և Արտաշատի Ա.Խարազյանի անվան թատրոններում։ 1934թ-ից զբաղվել է դրամատուրգիայով։ 1937թ-ից եղել է Հայաստանի գրողների միության անդամ։ Նրա «Կամո» պիեսը 1937թ. Հայաստանի լավագույն պիեսների մրցանակաբաշխությունում շահել է երկրորդ կարգի մրցանակ։ Մրցանակների են արժանացել նաև նրա «Հայ կինը» (1943թ.), «Սիրո հովիտ» (1955թ.), «Վարդենիկ» (1973թ.) դրամաները։ Այսրկովկասի հայկական թատրոնները բեմադրել են նրա «Կամո» (1937-64թթ), «Հայ կինը» (1943-50թթ), «Կռվածաղիկ» (1944-60թթ), «Քեզ դժվար է մոռանալ» (1948-51թթ), «Փակ դռներ» (1946-65թթ), «Ծնունդ» (1945-60թթ), «Սիրո հովիտ» (1955-60թթ), «Լուսիկ Լիսինյան» (1956-69թթ), «Ընդհանուր բաղնիք» (1965-68թթ), «Ազնիվ սրտերի աշխարհում» (1961թ.), «Պըլը-Պուղի» (1962-74թթ), «Տաճատ Համազասպովիչը հուզված է», «Անոնիմ նամակ» (1973-74թթ), «Պոկված կրունկներ» (1975թթ) պիեսները։ Ռուսերեն լեզվով Մոսկվայում հրատարակվել են նրա հեղինակած «Сломанный каблук» (1979թ.) և «Мозаика любви» (1983թ.) պիեսների ժողովածուները։ Գրել է նաև թատերագիտական ուսումնասիրություններ՝ «Լևոն Երամյան» (1962թ.), «Արտավազդ Փաշայան» (1963թ.), «Հովսեփ Ոսկանյան» (1968թ.), «Օրի Բունիաթյան» (1970թ.), «Ալեքսանդր Հովհաննիսյան» (1971թ.), «Աստղիկ Երամյան» (1972թ.): Մահացել է Երևանում: