ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՍԱՐՈՒԽԱՆ

19 սեպտեմբեր, 1898 - 1 հունվար, 1977

Ծնվել է Բաթումիում: Սովորել է Կոստանդնուպոլսի Մխիթարյան վարժարանում, 1922-24թթ` Վիեննայի գեղարվեստի ակադեմիայի գրաֆիկայի բաժնում: 1920-23թթ աշխատակցել է Կոստանդնուպոլսի «Գավրոշ» ամսագրին: 1924թ-ից բնակվել է Կահիրեում: Դասավանդել է Գալուստյան վարժարանում, հրատարակել «Հայկական սինեմա» (1925-26թթ, վերջին 10 համարը խմբագրել է Երվանդ Օտյանը), «Քարավան» (1939-42թթ) ամսագրերը: 1941թ. հիմնել է «Հայ մշակույթի բարեկամների մարմին» միությունը: Հեղինակ է «Այս պատերազմը», «Մենք մեր ակնոցով» և այլ երգիծանկարների ժողովածուների: Պատկերազարդել է Երվանդ Օտյանի «Ընկեր Փանջունի» և Հակոբ Պարոնյանի «Մեծապատիվ մուրացկաններ» երկերը, որոնք գրքի գրաֆիկայի լավագույն նմուշներից են: Նկարչի 40 հազարից ավելի գործեր տպագրվել են տարբեր երկրների մամուլում: Նրա հետևորդներից են արաբ գրաֆիկ-նկարիչներ Ռախտը, Աբդել Սահիմը և ուրիշներ: Արժանացել է միջազգային մրցանակների: 1960թ. պարգևատրվել է ամերիկյան երգիծանկարիչների հանձնաժողովի «Երգիծանկարներ խաղաղության համար» շքանշանով: Անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել Կահիրեում (1927թ., 1998թ.` հետմահու), Երևանում (1968թ.), Մոնրեալում (1973թ.), Ալեքսանդրիայում (2009թ., հետմահու) և այլուր: Գրել է «Մենք հայերեն չենք գիտեր» (1963թ., բեմադրել է հայկական հեռուստաթատրոնը) կատակերգությունը, հոդվածներ ծաղրանկարչության, ինչպես և գաղութահայ կյանքի մասին: Նկարչի գործերից պահվում են Հայաստանի ազգային պատկերասրահում: Մահացել է Կահիրեում: