
Մերզա Գյուլա
Հայագետ

Զարզանդ Դարյան
Արձակագիր, դրամատուրգ

Էդուարդ Սարապյան
Ճարտարապետ

Վաչե Նալբանդյան
Գրականագետ

Լևոն Բոյաջյան
Արձակագիր, թարգմանիչ, դերասան

Ալլա Տեր-Հակոբյան
Բանաստեղծ, թարգմանիչ

Ռաիսա Մկրտչյան
Երգչուհի

Մարգարիտ Խաչիկյան
Լեզվաբան

Լևոն Մկրտչյան
Կինոռեժիսոր, կինոօպերատոր

Ավագ Եփրեմյան
Բանաստեղծ, թարգմանիչ

Սամվել Մկրտչյան
Թարգմանիչ

Սուրեն Աբրահամյան
Գրականագետ

Արմեն Մարտիրոսյան
Կոմպոզիտոր

Նաիրա Պետրոսյան
Աճպարար, բեմադրիչ, կենդանավարժ

Տաթևիկ Մելքոնյան
Դերասանուհի

Լուսինե Խաչատրյան
Դաշնակահար
ԱԹԱՆԱՍ ՏԻՐՈՅԱՆ

22 հունվար, 1857 - 1 սեպտեմբեր, 1926
Ծնվել է Կարինում (Էրզրում)։ Եղել է բնագետ, գրող Հակոբ Տիրոյանի եղբայրը։ 1869թ. մեկնել է Վենետիկի Սբ. Ղազար կղզի։ 1873թ-ից եղել է Վենետիկի Մխիթարյան միաբանության անդամ, 1878թ-ից՝ քահանա։ Շուրջ կես դար վարել է կրթական, քարոզչական և տնտեսական պաշտոններ Վենետիկում, Պարսկաստանում, Թուրքիայում և Հունգարիայում։ Եղել է Վենետիկի միաբանության տպարանապետ, 1883-88թթ, 1906թ.՝ «Բազմավեպի» խմբագիրը։ Գրել է թատերգություններ, գիտական ուսումնասիրություններ («Հայկական սղագրություն...», 1888թ., «Արվեստ տաղաչափության», 1913թ.), կազմել ժողովածուներ, կատարել թարգմանություններ։ Հատկապես արժեքավոր է նրա «Հանրագրություն որ է համազգային գրության նոր ոճ մը» (1907թ.) աշխատությունը, որտեղ հեղինակն առաջարկում է հանրագրության նոր եղանակ, որով տարբեր ազգի մարդիկ, առանց հասկանալու միմյանց լեզու, կարող են հաղորդակցվել։ Նրա մեթոդը հիմնված է թվագրության վրա։ Դերանուններին հատկացրել է 1-9 թվերը, 0-ն հոգնակիության նշանն է։ Օգտագործել է նաև զանազան նշաններ, որոնք մեծ դեր են կատարում հոլովման և խոնարհման հարացույցներում։ Նրա հանրագրության բառացանկը հարուստ է հոմանիշներով, դրանց մի մասը նորակազմ ինքնահնար բառեր են։ Մահացել է Վենետիկում: