ԶԱՎԵՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ

14 հունվար, 1910 - 14 փետրվար, 1992

Ծնվել է Ալեքսանդրապոլի գավառի (այժմ՝ ՀՀ Շիրակի մարզի) Ձիթհանքով գյուղում: 1935թ. ավարտել է Երնանի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը։ 1941-53թթ վարել է կուսակցական և պետական ղեկավար պաշտոններ (ՀԿԿ Երևանի քաղկոմի, ապա ՀԿԿ Կենտկոմի ագիտացիայի ն պրոպագանդայի բաժնի վարիչ, «Լենինյան ուղիով» ամսագրի խմբագիր, ՀԿԿ Կենտկոմի քարտուղար, ՀԽՍՀ մշակույթի նախարար)։ 1957թ-ից եղել է Երևանի Խ.Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտի ԽՍՀՄ ժողովուրդների պատմության ամբիոնի վարիչը։ Նրա «Ռուս և հայ ժողովուրդների ռազմական համագործակցությունը» (1957թ.), «Արևելյան Հայաստանի միացումը Ռուսաստանին 19-րդ դարի սկզբին» (1959թ., ռուսերեն), «Հայ և ռուս ժողովուրդների դարավոր բարեկամությունը» (հ.1-2, 1960-67թթ) աշխատություններում արծարծված են Ռուսաստանի հետ հայերի տնտեսական, մշակութային և ռազմա-քաղաքական կապերի սկզբնավորումն ու զարգացման պատմությունը։ 1952թ. ստացել է պատմական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան (1952թ-ից՝ պրոֆեսոր): 1951-55թթ եղել է ՀԽՍՀ ԳԽ պատգամավոր: 1965թ. արժանացել է Հայաստանի գիտության վաստակավոր գործչի կոչման: Մահացել է Երևանում:

ԲԱԺԻՆՆԵՐ

• ԱՐԱԿԱՆ
• ԻԳԱԿԱՆ
• ՄԱՆԿԱԿԱՆ

ՄԱՍՆԱԿՑԻՐ ՔԱՍԹԻՆԳԻ