
Հովհաննես Շահխաթունյանց
Եկեղեցական գործիչ, մատենագետ, բանասեր, պատմաբան

Պետրոս Դուրյան
Բանաստեղծ, դրամատուրգ

Գուրգեն Միրզոյան
Կոմպոզիտոր, դիրիժոր

Անուշավան Մակարյան
Գրականագետ

Հակոբ Երիցյան
Վինագործ

Նվարդ Աբալյան
Դերասանուհի

Կարպիս Մուկասյան
Դերասան

Սարգիս Գուրզադյան
Ճարտարապետ

Գուրգեն Մնացականյան
Ճարտարապետ

Սաշուր Քալաշյան
Ճարտարապետ

Շեր
Երգչուհի, դերասանուհի

Արարատ Խանզադյան
Գեղանկարիչ

Տանյա Հովհաննիսյան
Բանաստեղծ

Աշոտ Ավագյան
Գեղանկարիչ

Վահե Ղազարյան
Հաղորդավար

Քրիստինե Մելքոնյան
Հաղորդավար
ԱՐՍԵՆ ԱՅՏԸՆՅԱՆ

7 հունվար, 1825 - 8 հուլիս, 1902
Ծնվել է Կոստանդնուպոլսում: 1835թ-ից սովորել է Վիեննայի Մխիթարյանների մոտ: Դասավանդել է Զմյուռնիայի և Կ.Պոլսի Մխիթարյանների վարժարաններում, զբաղվել գիտական գործունեությամբ: 1842թ-ից եղել է Վիեննայի Մխիթարյան միաբանության անդամ, 1886թ-ից` աբբահայր: 1885թ. մշակել, հարստացրել ու հրատարակել է Վ.Չալըխյանի «Քերականութիւն հայկազնեան լեզուի...» գիրքը: 1887թ. հիմնել է «Հանդես ամսօրյա» հայագիտական պարբերականը: Նրա գիտական ժառանգության մեջ առանձնահատուկ տեղ է գրավում «Քննական քերականութիւն աշխարհաբար կամ արդի հայերէն լեզուի» (1866թ.) աշխատությունը, որը դարակազմիկ նշանակություն է ունեցել հայերենագիտության պատմության մեջ: Այն բաղկացած է ընդհանուր տեսական («Նախաշաւիղ») և բուն քերականական մասերից ու հավելվածից: Լեզվի զարգացումն ընկալել է բնաշրջ. (էվոլյուցիոնիստական) տեսանկյունից: Նրան է պատկանում հայոց լեզվի պատմության առաջին գիտական շրջանաբաժանումը (գրաբար, միջին հայերեն, աշխարհաբար), բարբառների դասակարգումն ըստ աշխարհագրական սկզբունքի: Նա գրաբարը գնահատել է որպես ճոխ ու զարգացած լեզու, միաժամանակ ընդգծել, որ ասպարեզը պետք է տրվի աշխարհաբարին: Այդ նկատառումով էլ գրել է արևմտահայ աշխարհաբարի քերականությունը: Մահացել է Վիեննայում: