ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՇԱՀՎԵՐԴՅԱՆ

22 հունիս, 1903 - 2 մարտ, 1954

Ծնվել է Վրաստանի Սիղնաղ գյուղում: Եղել է նկարիչ, խեցեգործ Ռուբեն Շահվերդյանի եղբայրը: 1916թ-ից ապրել է Թիֆլիսում: Դաշնամուրի դասեր է առել Հովսեփ Տեր-Դավթյանից, կոնսերվատորիայում աշակերտել Քրիստափոր Քուշնարյանին: 1924-26թթ սովորել է Լենինգրադի կոնսերվատորիայի գիտակոմպոզիտորական ֆակուլտետում, շարունակել և 1931թ. ավարտել Մոսկվայի կոնսերվատորիան, որտեղ դասավանդել է 1931-34թթ: 1930-37թթ որպես խմբագիր աշխատել է Համամիութենական ռադիոյում: 1937-46թթ աշխատել է «Մուզիկա» և «Սովետսկոյե իսկուսստվո» լրագրերի խմբագրություններում, 1946-50թթ ղեկավարել ԽՍՀՄ կոմպոզիտորների միության երաժշտագիտության և երաժշտական քննադատության հանձնաժողովը: Նրա քննադատական մեթոդը բնութագրվում է տրամաբանական հիմնավորվածությամբ և գաղափարագեղարվեստական կոնկրետ վերլուծությամբ: Երաժշտագետի տեսադաշտում զգալի տեղ են գրավել Կոմիտասի արվեստի և հայ դասական ու ժամանակակից երաժշտության ուսումնասիրությունները, որոնք ընդհանուր առմամբ առանձնանում են նյութերի լայն ընդգրկումով, կշռադատված համակարգումով, պատմավերլուծական մոտեցումով: Մասնակցել է 1939թ. Մոսկվայում կայացած Հայ արվեստի տասնօրյակի նախապատրաստմանը, հանդես եկել հոդվածներով, խմբագրել նոտային ժողովածուներ: 1945թ. նրա խմբագրությամբ է իրականացվել Տ.Չուխաճյանի «Արշակ Բ» օպերայի առաջին բեմադրությունը: 1945թ. արժանացել է Հայաստանի արվեստի վաստակավոր գործչի կոչման: Մահացել է Մոսկվայում:

ԲԱԺԻՆՆԵՐ

• ԱՐԱԿԱՆ
• ԻԳԱԿԱՆ
• ՄԱՆԿԱԿԱՆ

ՄԱՍՆԱԿՑԻՐ ՔԱՍԹԻՆԳԻ