ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐՅԱՆ

8 սեպտեմբեր, 1889 - 30 դեկտեմբեր, 1970

Ծնվել է Շուշիում: Ինքնաշխատությամբ սովորել է ժողովրդական գործիքներ նվագել: 1902թ. եղել է Գրիգոր Սյունիի ժողովրդական գործիքների անսամբլի թառահարը, իսկ ավելի ուշ` ժողովրդական անսամբլների ղեկավարը: 1921թ. տեղափոխվել է Երևան: 1930-36թթ դասավանդել է Երևանի կոնսերվատորիայում: 1936-37թթ ղեկավարել է Հայֆիլհարմոնիայի ժողովրդական գործիքների նվագախումբը, 1938-67թթ` Հայկական ժողովրդական երգի և պարի անսամբլի ժողովրդական գործիքների խումբը: Մշակել է ժողովրդական մի շարք երգեր, ինչպես «Հոյ իմ նազանի յարը», «Մոկաց հարսներ», «Ես պուճուր եմ, ոսկե ջուր եմ» և այլն: Ժողովրդական գործիքների անսամբլի համար գրել է երկու սյուիտ, բազմաթիվ պարային պիեսներ, երգեր, մի շարք պարեղանակներ` «Դիլիջան», «Զույգ սև աչեր», «Զուլեյկայի պարը», «Նազելի», «Նաիրյան աղջկա պարը», «Սևանի», «Նունե» պարեղանակները: 1961թ. արժանացել է Հայաստանի ժողովրդական արտիստի կոչման: Մահացել է Երևանում:

ԲԱԺԻՆՆԵՐ

• ԱՐԱԿԱՆ
• ԻԳԱԿԱՆ
• ՄԱՆԿԱԿԱՆ

ՄԱՍՆԱԿՑԻՐ ՔԱՍԹԻՆԳԻ