
Աթանաս Մերասյան
Մատենագիր

Ալեքսան Թամպուրի
Երաժիշտ

Ազնիվ Մնակյան
Դերասանուհի

Արամ Հայկազ
Արձակագիր

Կարապետ Մինասյան
Բեմանկարիչ

Գևորգ Ոսկանյան
Գեղանկարիչ

Ավո Ուվեզյան
Կոմպոզիտոր, գործարար

Մարտին Միքայելյան
Ճարտարապետ

Լևոն Թուխիկյան
Դերասան

Մելս Սանթոյան
Գրականագետ

Անայիս Ներսեսյան
Բանաստեղծ, թարգմանիչ

Վահագն Թևոսյան
Հեռուստալրագրող

Գևորգ Քեշիշյան
Պարող, պարուսույց
ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ

ՀՀ առաջին նախագահ (1991-98թթ)
Ծնվել է 1945թ. հունվարի 9-ին, Սիրիայի Հալեպ քաղաքում։ 1946թ. ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Երևան, որտեղ 1963թ. ավարտել է թիվ 17 միջնակարգ դպրոցը, իսկ 1968թ.` Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի արևելագիտության բաժինը` արաբերեն լեզու և գրականություն մասնագիտությամբ։ Ասպիրանտական շրջանը անցել է Լենինգրադում (այժմ՝ Սանկտ Պետերբուրգ): 1972թ. Լենինգրադի համալսարանում պաշտպանել է «Մարութա Նփրկերտցու ժողովածուն որպես պատմամատենագրական հուշարձան» թեկնածուական թեզը, իսկ 1987թ.` «Հայ-ասորական գրական կապերը 4-5-րդ դարերում» դոկտորական թեզը, ստացել բանասիրական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան: 1972-78թթ որպես կրտսեր գիտաշխատող աշխատել է ՀՀ ԳԱ Մ.Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտում, 1978-85թթ վարել Մ.Մաշտոցի անվան Մատենադարանի գիտնական-քարտուղարի պաշտոնը, միաժամանակ լինելով «Բանբեր Մատենադարանի» հանդեսի խմբագրական մարմնի անդամ և պատասխանատու քարտուղարը: 1985-ից նույն հաստատության ավագ գիտաշխատող է (2001թ-ից՝ հասարակական կարգով): 1982-88թթ համատեղության կարգով «Հայ եկեղեցական մատենագրություն» առարկան է դասավանդել Մայր Աթոռ Սբ. Էջմիածնի հոգևոր ճեմարանում: Նրա աշակերտների թվում են Հայոց եկեղեցու բազմաթիվ բարձրաստիճան հոգևորականներ՝ Պարգև, Եզրաս, Միքայել, Աբրահամ, Նաթան, Վազգեն, Սեպուհ, Ասողիկ, Նավասարդ սրբազանները և այլք: Տիրապետում է հայերեն, ռուսերեն, ֆրանսերեն, անգլերեն, գերմաներեն, արաբերեն, ինչպես նաև մի քանի «մեռած» լեզուների։ Հեղինակել է ավելի քան 30 գիրք, շուրջ 80 գիտական աշխատություն, որոնք հրապարակվել են հայերեն, ռուսերեն, ֆրանսերեն լեզուներով և վերաբերում են հայ միջնադարյան թարգմանական գրականությանը, հայ-ասորական մշակութային առնչություններին։ 2005թ. և 2007թ. հրատարակվել են կիլիկյան շրջանին վերաբերող նրա վերջին` «Խաչակիրները և հայերը» երկու ստվար հատորներով հրապարակված պատմաքաղաքագիտական հետազոտությունները։ 2006թ. լույս է տեսել նրա քաղաքական ու քաղաքագիտական բնույթի ելույթների, հոդվածների և հարցազրույցների «Ընտրանի» ժողովածուն։ 1985թ-ից եղել է ԽՍՀՄ Արևելագետների ընկերակցության անդամ: Քաղաքական գործունեությունն սկսել է 1960-ական թվականներից: 1966թ. ձերբակալվել և մեկ շաբաթ կալանքի տակ է պահվել ապրիլի 24-ի ցույցին ակտիվ մասնակցության համար։ 1988թ-ից ղեկավարել է Մատենադարանի «Ղարաբաղ» կոմիտեն, մայիսից ընդգրկվել արցախյան շարժման Հայաստանի կոմիտեի կազմում, դարձել նրա ամենահեղինակավոր ու ազդեցիկ անդամներից մեկը։ Հանդես է եկել ծրագրային ելույթներով, ինչպես նաև ընթացիկ իրադարձությունների ու հնարավոր զարգացումների քաղաքական վերլուծություններով ու դիպուկ կանխատեսումներով։ 1988թ. դեկտեմբերի 10-ին «Ղարաբաղ» կոմիտեի մյուս անդամների հետ միասին ձերբակալվել է և վեց ամիս պահվել Մոսկվայի «Մատրոսսկայա տիշինա» բանտում։ 1989թ. ընտրվել է ՀԽՍՀ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր, 1990թ.` ԳԽ-ի նախագահության անդամ։ 1990թ. մայիսն կրկին ընտրվել է Գերագույն խորհրդի պատգամավոր, ապա` Գերագույն խորհրդի նախագահ։ 1991թ. հոկտեմբերի 16-ին, ձայների մեծամասնությամբ (83,4%) ընտրվել է Հայաստանի Հանրապետության նախագահ։ Նույն պաշտոնում վերընտրվել է նաև 1996թ. սեպտեմբերի 22-ին։ 1998թ. փետրվարի 3-ին հրաժարական է տվել ՀՀ նախագահի պաշտոնից։ Նրա իշխանության տարիներին ու ղեկավարությամբ Հայաստանը դարձավ անկախ պետություն, կատարվեցին համակարգային բարեփոխումներ, ազատագրվեց Արցախը և ձեռք բերեց դե ֆակտո անկախ պետության կարգավիճակ, միաժամանակ երկիրը անցավ սոցիալ-տնտեսական և էներգետիկ ճգնաժամի միջով, որը ժողովրդական լեզվով կոչվում է նաև «մութ ու ցուրտ տարիներ»։ 1988թ-ից Հայաստանի գրողների միության, 1989թ-ից Ֆրանսիական Ասիական ընկերության, 1991թ-ից Վենետիկի Մխիթարյան ակադեմիայի անդամ է: 1990թ-ից Լա Վեռնի, 1994թ-ից Սոֆիայի, 1996թ-ից Սորբոնի և Ստրասբուրգի համալսարանների պատվավոր դոկտոր է: 2007թ. կրկին վերադարձել է քաղաքական դաշտ։ Նրա շնորհիվ նույն թվականին սկսել է նոր համազգային շարժում, որի շնորհիվ հազարավոր մարդիկ ոտքի կանգնեցին: 2008թ. ՀՀ նախագահական ընտրություններում առաջադրել է իր թեկնածությունը, սակայն, ՀՀ կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի (ԿԸՀ) տվյալների համաձայն, չի ընտրվել: 2012թ. ՀՀ Ազգային Ժողովի ընտրություններում գլխավորել է «Հայ Ազգային Կոնգրես» դաշինքի ցուցակը, ընտրվել է պատգամավոր, բայց հրաժարվել է իր մանդատից: 2013թ. ընտրվել է «Հայոց համազգային շարժման» իրավահաջորդը հանդիսացող «Հայ Ազգային Կոնգրես» կուսակցության նախագահ: